तू सोडून जाता

ते दिवस आता कुठे
जेंव्हा फुले हि बोलायची
सूर्य हि हसायचा
चंदनी हि फुलायची
कळीला हि उमलायची घाई असायची
आणि तुझ्या केसांमध्ये लपायची

तुला बघण्यासाठी चंद्र आसुसलेला असायचा
आपण ज्या निबोणीच्या झाडाखाली भेटायचो
तेथेच पानात लपून बसायचा

तुझ्या केसांकडे बघता
दिवसा हि रात्र वाटायची
त्यात गुलाबाची काळी असायची

तू गेलीस पण मन माझ  त्याचझाडा खाली
तुझी वाट बघत बसल
तू जाताच चंद्रान उगवंनच सोडलं
तू सोडून गेल्याने मी इतका रडलो
कि एक मोट्ठ तळ तेथे बनलं