गार गार वाऱ्यात

तीच घर म्हणजे घर एका गरीबाच
तिच्या घराचं छत आहे अनेक थिगळाच
पाऊस आला कि गळत ते सार
घरा सगट दार
साचत मग सगळी कडे पाणी
 पाण्यात बसून केविलवाणी
रडत रडत गाते गाणी
मग मात्र भलतीच चिडते
पावसाला हि शिव्या देते
मग काय मनात येत तिच्या
हळूच जाऊन खिडकी खोलते
पाऊसातले काही थेंब हातावर झेलते
मग तो लाल चेहरा झाकल्या जातो आनंदात
पाऊस हि झुलतो गारव्यात
मग बघून सारी हिरवळ हळूच घेते ती माझ नाव ओल्या घरात
असाच सगळ चालत पावसाच्या गार गार वाऱ्यात